Na mszy świętej o. Bogdan opowiadał nam o sakramencie spowiedzi, jak to jest, żeby nie zgubić drogi, a przykazania i uczynki miłosierdzia są dla nas drogowskazami.
Kontynuacją tematu była poszerzona taśma darów, która po całkowitym rozłożeniu pokazała nam, jak bardzo jesteśmy przez Boga obdarowani. Dzieci na koniec skomentowały: “ile tego jest!”
Rozmawialiśmy o tym, aby starać się każdego dnia być wdzięcznym za to, co otrzymujemy. Aby podczas wieczornej modlitwy dziękować za kilka rzeczy z danego dnia. Rodzice podzielili się też swoim doświadczeniem. Odkąd zaczęli wspólne praktykowanie wdzięczności – to na początku dzieci wymieniały kilka przykładów, a z czasem ta lista się wydłuża i robi się z tego niezła “litania”.
A to jest początkiem do budowania relacji z Panem Bogiem i takiej uważności na to co nas otacza, na drugiego człowieka.
Z rodzicami bardziej szczegółowo o. Bogdan opowiedział o kwadransie uważności czy miłującej uwagi, czyli popularnie zwanym Ignacjańskim Rachunkiem Sumienia co jest już wyższym stopniem wtajemniczenia.
