Za nami drugie spotkanie Przyjaciół Baranka w Katowicach. Jako wspólnota pobarankowa cieszymy się, że możemy w tej drodze odkrywania Boga i Jego miłości do nas iść razem, rodzinnie. W tym roku odkrywamy cechy przyjaciela Jezusa. Kim on jest, ten przyjaciel. Kim ja jestem w tej przyjaźni?

Tym razem przypominaliśmy sobie tę ważną prawdę, że zostaliśmy wybrani, a Bóg zawołał nas po imieniu. Dosłownie mówiliśmy to sobie nawzajem. Odgrywaliśmy też scenkę z przypowieści o rozgniewanym bracie i zastanawialiśmy się, jak się czujemy jako starsze/młodsze rodzeństwo.

Patrzyliśmy też, w jakich momentach czujemy się kochani przez Pana Boga, a kiedy musimy sobie o tej miłości przypominać. Czy tę miłość czujemy wtedy, kiedy dzieją się w naszym życiu dobre rzeczy, kiedy coś nam wychodzi? A jak jest, kiedy doświadczamy trudności, ktoś nas skrytykuje albo powie coś przykrego? Narysowaliśmy duże serce Boga, wklejając tam różne sytuacje, które nas w życiu spotykają, a na końcu wpisaliśmy nasze imiona.

Przyglądaliśmy się też ikonie przyjaźni, odkrywając, jak ważne są nogi, bo to dzięki nim możemy zanosić Jezusa w różne miejsca, ale też – kiedy nam jest trudno, możemy wyjść do innych. Sięgnąć po pomoc i po wspólnotę.