Kolejne spotkanie w warszawskiej kurii stało się okazją do odkrywania naszych talentów. To był czas niezwykły przyglądania się świętym przedstawianym na różne sposoby, ale też wdzięczności Bogu za skarby, które złożył w nasze serca. Pod koniec spotkania okazało się, że mamy gotowy wiersz podsumowujący nasze bycie razem:
Kuria w Warszawie… czy to brzmi, ciekawie…?
Ależ tak! No jasne!! To rzecz oczywista!
Zwłaszcza gdy jest tam Baranków konkwista.
Pod uśmiechniętym okiem Siostry Beaty,
pod księdza Łukasza modlitewną pieczą,
modlą się, śpiewają, uczą się i… beczą.
Młodsi ze Świętymi w podchody i w memory grają,
Starsi siedem darów Ducha ogarniają…
A wszyscy dzielą się słowem, chlebem, kanapką,
Każdy, jak kto może…
Bo to Pierwszokomunijne Baranki są Boże!
